ارز دیجیتال دولتی نیجریه؛ در یک قدمی سقوط

نیجریه ای ها، از ارز دیجیتال بانک مرکزی نیجریه، به نام eNaira استقبال گرمی نکردند. بر اساس گزارش بلومبرگ، کمتر از 0.5 درصد از جمعیت 217 میلیونی نیجریه، از ارز‌ دیجیتال صادرشده توسط دولت استفاده می‌کنند. این در حالی است که به گزارش Chainalysis، نیجریه، به عنوان برترین کشور آفریقایی، در مورد پذیرش رمزارزها و رتبه یازدهم جهانی شناخته شده است. علاوه براین، گزارش KuCoin نیز نشان می‌دهد، در سال جاری، 35 درصد از جمعیت نیجریه (بین 18 تا 60 سال) صاحب رمزارز شده‌اند یا آن را معامله کرده‌اند.

ارزهای دیجیتال دولتی Central Bank Digital Currency) CBDC)، نوع جدیدی از ارزهای دیجیتال است که توسط بانک مرکزی یا دولت‌ها صادر می‌شود و وضعیت قانون‌گذاری آنها به مقررات یا قانون دولت بستگی دارد. ارزش این ارزها وابسته به ارز فیات آن کشور است.

نیجریه ای ها به دلیل عدم شفافیت دولت و اقدامات سخت گیرانه آن نسبت به موضوع رمزارز، دچار دودلی در مورد ارز دیجیتال دولتی، شده‌اند. در واقع، مردم این کشور، به دنبال استفاده ار ارزهای دیجیتال هستند؛ اما نه ارز دیجیتالی که تحت کنترل و حمایت دولت باشد. این عدم اشتیاق به ارز دیجیتال دولتی، به یک چالش بزرگ برای بانک مرکزی تبدیل شده است. از سال 2015، ارزش این ارز دولتی، 6 بار کاهش قیمتی را تجربه کرده است و اقتصاددانان انتظار دارند؛ در سال آینده نیز، 20 درصد از ارزش آن کاسته شود.

چرا ارزهای دیجیتال دولتی با استقبال مواجه نمی‌شوند؟

تفاوتی که ارز دیجیتالی ملی با رمزارز دارد، در متمرکز بودنشان هست. ارز دیجیتال ملی، روی یک بلاکچین خصوصی منتشر می‌شود و فقط نهاد مالی یک کشور قدرت نظارت و کنترل آن را دارد. در حالی که در رمزارزها، تراکنش‌ها در یک بلاکچین عمومی ذخیره می‌شوند و هیچ واسطه‌ای برای تنظیم و کنترل وجود ندارد.

اگرچه CBDC، این امکان را برای بانک مرکزی فراهم می‌کند که با نظارت و ردیابی تراکنشات، از فعالیت‌های غیر قانونی، فرارهای مالیاتی، پول‌شویی و در کل تمام جرایم مالی جلوگیری کند؛ اما مشکلاتی همچون، احتمال بروز مشکلات حریم شخصی در مورد تراکنش‌ها و یا حتی خود کاربران را، نمیتوان نادیده گرفت. بنابراین اولین عیب این ارزها، متمرکز بودنشان هست. چراکه نهاد نظارتی، توانایی جلوگیری از انجام معاملات یا برگرداندن آنها و ردیابی مسیرهای پولی را دارد؛ که این مساله می‌تواند، منجر به نقض حریم خصوصی مالی افراد شود.

ایده‌ی ارز دیحیتال ملی، برای بسیاری از طرفداران سیستم‌های مالی غیرمتمرکز، بسیار ناکارآمد به نظر می‌رسد. با اینحال، دولت‌ها و بانک‌ها، اصرار بر وجود مزایای کافی برای توجیه استفاده ار آن، می کنند. بدیهی است، بانک‌ها می‌دانند که قدرت و نفوذشان در حال کاهش است؛ بنابراین، هر کاری برای حفظ جایگاه خود در دنیای اقتصاد انجام می‌دهند.